De Jezidi’s zijn inmiddels van de headlines verdwenen, nu ISIS goeddeels verslagen is. Maar de wonden van de genocide en massaverkrachtingen zijn zo diep, dat nog moet blijken of de gemeenschap zich weer kan herstellen.
Een groep in het bijzonder staat voor ingrijpende keuzes. Dat zijn de Jezidi vrouwen en meisjes, ontsnapt of bevrijd uit de klauwen van ISIS slavernij, die gedurende hun tijd als ISIS bruid kinderen gekregen hebben.
Het gaat hier niet zoals in Nederland om kinderen van geradicaliseerde tienermeisjes die uit vrije wil zijn afgereisd naar het kalifaat. Deze Jezidi meisjes waren de oorlogsbuit van terroristen die hen verkochten op slavenmarkten.
Velen van hen kregen kinderen. Nu ze weer vrij zijn, willen ze terugkeren naar hun families en dorpen, of wat er nog van over is. Dat is echter niet zomaar mogelijk.
De Jezidi’s hebben, als altijd bedreigde minderheidsgroep, strenge regels over wie wel en niet een echte Jezidi is om te voorkomen dat ze assimileren in de Moslimcultuur. Trouwen met een Moslim is bijvoorbeeld ten strengste verboden. Iemand kan zich bovendien alleen Jezidi noemen, als beide ouders Jezidi zijn. Kinderen met alleen een Jezidi moeder, horen er dus niet bij.
Niet alleen de Jezidi regels bemoeilijken de situatie. In Irak is het wettelijk vastgelegd dat een kind altijd ingeschreven wordt als zijnde de religie van de vader. De kinderen van ISIS strijders worden dus zowel door de Irakeese overheid als door de Jezidi gemeenschap gezien als Moslims. En vanwege het vele leed dat hen aangedaan is door Moslims, is het onverteerbaar voor Jezidi’s om een moslim te accepteren in hun gemeenschap.
Dit betekent heel concreet dat Jezidi meisjes die bevrijd zijn uit slavernij, niet welkom zijn in hun families en gemeenschappen, tenzij ze hun kinderen achterlaten. Willen ze hun kinderen houden, dan worden ze verstoten en staan ze er alleen voor.
Veel moeders hebben hun kinderen achtergelaten of ter adoptie aangeboden. Maar sommigen konden dat niet over hun hart verkrijgen. Er moest een plek komen voor vrouwen en meisjes die nergens meer welkom waren. Want ook verstoten vrouwen en hun kleine kalifaatbabies zijn kostbaar in de ogen van hun Schepper.
Back to Jerusalem was al tijdens de ISIS overheersing in het gebied actief en heeft met behulp van christenen wereldwijd een vluchthuis gerealiseerd. Daar worden deze meisjes en vrouwen met hun kinderen opgevangen. Ze krijgen daar de kans om een begin te maken met traumaverwerking, om vaardigheden te leren waarmee ze de kost kunnen verdienen en om weer een toekomst op te bouwen.
Het verhaal van een van deze vrouwen verscheen onlangs in de Wall Street Journal , waarin meer achtergrond gegeven wordt over de situatie van de Jezidi’s. De rust is terug gekeerd in het gebied in Noord-Irak, maar er is nog een lange weg te gaan naar genezing voor zowel Jezidi als christelijke minderheidsgroepen die door genocide uit elkaar werden gerukt.
Back to Jerusalem organiseert binnenkort een reis naar dit gebied, voor hen die met eigen ogen het werk willen zien dat daar gedaan wordt en zelf ook hun handen uit de mouwen willen steken. Er zijn nog enkele plaatsen beschikbaar in deze internationale groep. Voor meer informatie kunt u ons emailen.
Voor meer achtergrondverhalen over hoe de genocide tegen Jezidi en christelijke minderheden zich voltrok in Irak, is er het (Engelstalige) boek ‘Genocide in the Desert‘, geschreven door Eugene Bach van Back to Jerusalem en Dr. Paul Kingery, een Amerikaanse arts die leiding geeft aan het vluchthuis. U kunt het bij ons verkrijgen voor 15 euro inclusief verzendkosten of bestellen via de link.