Noord-Korea heeft Covid serieuzer genomen dan welk ander land dan ook en houdt al een jaar zijn grenzen dicht. Daardoor is handel met China, de economische reddingsboei van het verarmde Noord-Korea, niet meer mogelijk.
Het voorjaar is altijd de moeilijkste tijd wat betreft voedsel, als de wintervoorraden rijst en mais opraken, maar de oogst van de eerste voorjaarsgroenten nog op zich laat wachten. Dit jaar komt daarbij dat de voedselimporten nagenoeg stilliggen. Ook voedselhulp wordt nauwelijks meer gegeven. Het Wereld Voedsel Programma heeft in 2020 nog sporadisch toegang gehad, maar geeft aan voor het komende jaar niet te weten wat ze nog kunnen doen. Zelfs de diplomatengemeenschap in Pyongyang kan moeilijk meer aan basisbehoeften komen. Een Russische diplomaat die onlangs met zijn gezin het land verliet, na een gruwelijk lange reis, gaf aan dat voedselprijzen enorm gestegen waren en dat ze maar met moeite aan dingen zoals rijst, olie en pasta konden komen.
Wij hebben nog steeds een klein team in Noord-Korea, maar zij geven nu ook aan dat ze niet meer genoeg te eten hebben en maaltijden moeten overslaan. Voorheen was het nog mogelijk voor Chinese ondernemingen om geld te sturen naar hun personeel in Noord-Korea, zodat ze zelf voedsel konden kopen. Dat is op dit moment ook niet meer mogelijk. En voedselprijzen blijven stijgen. Er is niets dat wij kunnen doen op het moment om hen praktisch bij te staan.
Willen jullie bidden dat de grens met China weer mag open gaan, in elk geval voor voedsel importen, zodat mensen in Noord-Korea niet nog meer onnodig hoeven lijden? Bid ook voor ons team, dat ze vol zullen houden. Ze werken al een jaar in isolatie en kunnen het land niet verlaten. Bid dat God zal voorzien in hun noden en in kracht om vol te houden en te getuigen van het evangelie.